NPK PUBLICATIES - SOEMOED - JAARGANG 38, NUMMER 5
het Kabinet-Wilders
Onlangs is na een lange formatie de coalitieregering van VVD en CDA aangetreden, die dankzij gedoogsteun van de PVV op een meerderheid in de Tweede Kamer kan rekenen. Daarmee heeft de PVV niet alleen een sleutelpositie in het landsbestuur in handen gekregen, ook is een grote stap gezet in het salonfähig worden (door CDA en VVD salonfähig gemaakt) van een rechts-populistische partij, die de polarisatie in de Nederlandse samenleving verder aanjaagt door ondermeer allochtone Nederlanders met een moslim-achtergrond te stigmatiseren, te discrimineren en daarmee te isoleren (raddraaiers als het even kan zelfs te deporteren).
Laten wij - wat de kwestie Israel-Palestina betreft - voorts nog eens stilstaan bij de analyse en de ‘oplossingen’ van de PVV (een partij zonder leden, maar met een onbetwist leider: Geert Wilders), zoals verwoord in haar verkiezingsprogramma:
‘Israel is een weergaloos succes. Geboren in het donkerste moment van de twintigste eeuw en uitgegroeid tot een centrum van technologische vooruitgang. Israel is de enige democratie in het Midden-Oosten, de thuisbasis van het Joodse volk na tweeduizend jaar ballingschap en het land dat als geen ander de klappen van de jihad opvangt. Israel vecht voor ons. Als Jeruzalem valt, dan zijn Athene en Rome aan de beurt. Daarom is Israel het centrale front in de verdediging van het Westen.
Daarom moeten we alles op alles zetten om het offensief van de linksen en de mohammedanen [sic] om Israel te vernietigen te stoppen. Nederland en de EU dienen onmiddellijk op te houden met eisen dat Israel zichzelf met het doen van territoriale concessies veroordeelt tot onverdedigbare grenzen. Land voor vrede heeft geen zin. Het is geen territoriaal maar een ideologisch conflict, een conflict tussen de rede van het vrije Westen en het barbarisme van de islamitische ideologie.
Oplossingen: strijd tegen islam moet het kernpunt van ons buitenlands beleid worden; banden met frontlijnstaten van de islam die in het defensief zitten aanhalen; een internationaal tribunaal tegen de Iraanse president Ahmadinejad c.s. wegens het ophitsen tot genocide en de vernietiging van Israel; staak alle subsidies aan de anti-Israel-industrie, zoals ICCO, OxfamNovib etc.; sinds 1946 bestaat er een onafhankelijke Palestijnse staat, daarom noemt de Nederlandse regering ‘Jordanië’ voortaan gewoon ‘Palestina’; onze ambassade moet verhuizen naar de hoofdstad van Israel: Jeruzalem.’ [Einde citaat]
Heel treurig allemaal, eigenlijk te zot voor woorden en wat de ‘oplossingen’ betreft: zelfs de meeste rechtse partijen in Israel hebben deze (niet langer) in hun programma staan. Kortom, Wilders c.s. Roomser dan de revisionistisch-zionistische Paus.
Reden genoeg om de confrontatie met het gedachtegoed van deze ‘partij’ aan te gaan. Daarvan is nog maar nauwelijks sprake. De gevestigde media en de politiek lijken eerder met de nieuwe gure wind mee te buigen. Als gevolg daarvan is het politieke klimaat in Nederland snel aan het veranderen en lijkt de uitslag van de verkiezingen een omslagpunt in de geschiedenis van Nederland te vormen.
Daarmee is niet gezegd dat de zaken in Nederland van de ene op de andere dag radicaal zullen veranderen. Net als in het geval van een mammoettanker gaat er geruime tijd overheen voordat een koerswijziging zich heeft doorgezet. Daarom ook zal het geruime tijd vergen voordat de PVV-benadering zich hier eventueel in beleid heeft kunnen omzetten en de gevolgen aantoonbaar zullen zijn.
Voor weldenkende Nederlanders - ongeacht hun politieke voorkeur, religieuze of etnische achtergrond - is het zaak om niet bij de pakken neer te zitten en de handen ineen te slaan - om niet teloor te laten gaan waar Nederland lang om bekend heeft gestaan: meer dan gemiddeld tolerant, vooruitstrevend en betrokken bij wat er in de wereld aan de hand is.
De Palestijnen hebben van de nieuwe Nederlandse regering niets te verwachten - net als dat met de vorige het geval was. Maar dat kunnen zij er wel bij hebben.