NPK PUBLICATIES - SOEMOED - JAARGANG 38, NUMMER 1
de ‘Muur van de Schande’
Egypte werkt momenteel aan de bouw van een stalen muur, bedoeld om een eind te maken aan de doorvoer van goederen via tunnels vanuit Egypte naar de volledig door Israel afgesloten Strook van Gaza. Daarmee dreigt de laatste toevoerlijn in eigen handen de Palestijnen ontnomen te worden. Dat belooft weinig goeds voor de toch al zwaar geteisterde bevolking van Gaza.
Eind november deden de eerste geruchten de ronde. Korte tijd later waren de bouwactiviteiten zichtbaar, maar pas op 21 december kwam van Egyptische zijde de officiële bevestiging: langs de grens tussen Egypte en de Strook van Gaza – de ruim 10 kilometer lange zogeheten Philadelphi Route – wordt door Egypte, met steun van het US Army Corps of Engineers, gewerkt aan de bouw van een stalen muur. Volgens Egyptische autoriteiten is deze louter bedoeld om ‘de nationale veiligheid van het land te garanderen’ na een serie ‘terroristische aanslagen in de Sinaï Woestijn’. In werkelijkheid gaat het om een poging om - op last van Israel en de Verenigde Staten - de blokkade van de Strook van Gaza verder op te voeren.
Want als antwoord op de blokkade zijn door Palestijnen, onder de grens door, tenminste 150 (sommige bronnen noemen een cijfer van 400) tunnels gegraven, via welke vanuit Egypte goederen worden aangevoerd. Daarbij gaat het om voedsel, medicijnen, vee, benzine, sigaretten, maar ook om bouwmaterialen en auto-onderdelen – kortom overwegend elementaire levensbehoeften. De doorvoerhandel – die in de Westerse media consequent met ‘smokkel’ wordt aangeduid – heeft in de loop der jaren grote proporties aangenomen. Functionarissen van de Wereld Bank schatten dat van de aangevoerde goederen zo’n 80 procent via tunnels de Strook van Gaza binnenkomt. Tel Aviv en Washington (Barack Obama) willen dat er aan die situatie snel een eind komt.
Met dat doel wordt thans langs de grens een hardstalen muur aangelegd, waarvan sinds enkele weken lange bouwelementen de grond in worden geheid (men noemt in dit verband de onwaarschijnlijke lengten van 18-30 meter). Het gevolg daarvan zal zijn dat bestaande tunnels afgesloten worden. Zal het Palestijnse antwoord vervolgens zijn om gewoonweg diepere tunnels te gaan graven? Dat is vooralsnog niet duidelijk. Want in de berichten wordt tevens gesproken over het boren van 20-30 meter diepe gaten, met een tussenruimte van 30-40 meter, waarin buizen worden geslagen die bovenaan verbonden zijn met een kilometers lange horizontale buis, die tot aan de Middellandse Zee loopt. Via deze horizontale buis zal zeewater in de boorgaten gepompt worden, met als gevolg dat de grond vochtig wordt en tunnels zullen instorten. Indien deze berichten kloppen, dan zou dat een geweldige aanslag op ‘de tunneleconomie’ zijn en rampzalige gevolgen hebben voor inwoners van Gaza. De Israelische wurggreep zal dan kompleet zijn.
Milieudeskundigen wijzen voorts op de ernstige gevolgen die het pompen van zout zeewater in de grond zal hebben op de aquifers (grote ondergrondse watervoorraden), die van cruciaal belang zijn voor de drinkwatervoorziening in Gaza.
Protesten tegen deze hernieuwde aanval op het welzijn van de burgerbevolking van Gaza heeft in de Arabische wereld de nodige reacties losgemaakt. Nadat de Egyptische autoriteiten ter ondersteuning van hun beleid ulama (geestelijken) van de Azhar Universiteit in Cairo – het Vaticaan van de soennitisch-islamitische wereld – hadden ingezet om de bouw van de stalen muur door middel van een fatwa (religieuze opinie, richtlijn) te legitimeren, kwamen vervolgens gezamenlijk tientallen andere geestelijken van buiten Egypte met fatwa’s waarin de bouw van de muur een misdaad werd genoemd. Op hun beurt zijn Arabische publicisten en politici de aanduiding ‘Muur van de Schande’ in de mond gaan nemen. Ook hebben zij hun steun uitgesproken voor de felle protestacties van Palestijnen langs de grens met Egypte.
De Egyptische autoriteiten hebben met hun aandeel in het afknijpen van de burgerbevolking van Gaza terecht schande over zich afgeroepen. Maar daarbij mag niet uit het oog verloren worden, dat de architecten van deze politiek in Tel Aviv en Washington zitten. En regeringsleiders in Europa – onder wie de onze – gaan evenmin vrij uit, omdat zij de even criminele als desastreuze afknijppolitiek van Israel, de Verenigde Staten en Egypte actief dan wel passief steunen.