NPK PUBLICATIES - SOEMOED - JAARGANG 35, NUMMER 3
nieuw dieptepunt
Bij het ter perse gaan van dit nummer van Soemoed is er meer dan ooit sprake van een scherpe crisis in de relatie tussen FATAH en HAMAS. Even heeft het erop geleken dat met de vorming van een regering van nationale eenheid een negatieve trend was omgebogen. Maar helaas. In de Strook van Gaza slaagde HAMAS erin om in een kort militair offensief FATAH organisatorisch te ontmantelen, terwijl op de Westelijke Jordaanoever FATAH gewapenderhand de armslag van HAMAS zwaar heeft weten in te perken, zodanig dat zij daar inmiddels de touwtjes in handen heeft gekregen. Ruim 100 Palestijnen hebben de gevechten met de dood moeten bekopen.
Blaam treft eerst en vooral FATAH. Want deze partij heeft van meet af aan geweigerd zich bij de verkiezingsnederlaag in januari 2006 neer te leggen. Nadien heeft FATAH alles gedaan om door middel van obstructie de nieuw aangetreden HAMAS-regering het regeren onmogelijk te maken. Zo weigerde FATAH-kader binnen de diverse ministeries eenvoudigweg samenwerking met hun nieuwe bazen, de HAMAS-ministers. Alsof het overheidsapparaat eigendom van een partij is!
De obstructie door FATAH viel samen met de economische boycot van de (wettig gekozen) HAMAS-regering door Israel, de Verenigde Staten en de Europese Unie. Financiële steun vanuit het Westen is nadien weliswaar voortgezet, maar uitsluitend via FATAH-leider en PNA-president Mahmoud Abbas (Abu Mazen). Deze steun was vooral bedoeld om hongersnood en het uitbreken van besmettelijke ziekten te voorkomen. Want dat zou ernstig afbreuk doen aan de vermeende legitimiteit van de economische boycot. Omgekeerd is economische steun aan de HAMAS-regering vanuit de Arabisch-islamitische wereld door de tegenstanders van HAMAS zo goed als onmogelijk gemaakt. Als klap op de vuurpijl leverden de Verenigde Staten via Egypte en Jordanië training en wapens aan troepen, die onder controle van de PNA-president staan.
Op grond van dit alles zal binnen HAMAS het besef doorgedrongen zijn, dat met het verstrijken van de maanden de ontwikkelingen voor de organisatie een ongunstige wending begonnen te nemen. Vandaar het offensief tegen FATAH - en wel in de Strook van Gaza, waar de organisatie het best georganiseerd is.
FATAH zowel als HAMAS moeten de gevolgen van hun handelen onder ogen zien: Een verdere versplintering het grondgebied van Palestina en grotere verdeeldheid binnen het Palestijnse volk. Dat daarvan door Israel en de Verenigde Staten misbruik gemaakt zal worden, is inmiddels al duidelijk geworden. In een poging de positie van HAMAS politiek te ondergraven, zal de economische druk op de Strook van Gaza onverminderd gehandhaafd blijven. Omgekeerd zal FATAH en de PNA - zij het onder de verhoudingen van een bezetting - economisch meer ruimte geboden worden. Te denken dat daarvan ook op het politieke vlak sprake zal zijn, is evenwel een illusie - alle Israelische en Amerikaanse retoriek over nieuwe kansen voor 'het vredesproces' ten spijt.
Want spoedig zal blijken dat Israel voor Abbas en de zijnen weinig in de aanbieding heeft - veel te weinig voor een Palestijnse leider om politiek mee weg te kunnen komen. Vanaf dat moment zal voor Israel de rol van Abbas - thans gepresenteerd als het gematigde, democratische (?) alternatief voor de radicale, islamistische HAMAS - uitgespeeld zijn en staat hem dezelfde verguizing als wijlen Yasser Arafat te wachten.
In de tussentijd bouwt de joodse kolonist gewoon door ...
Bij het ter perse gaan van dit nummer van Soemoed is er meer dan ooit sprake van een scherpe crisis in de relatie tussen FATAH en HAMAS. Even heeft het erop geleken dat met de vorming van een regering van nationale eenheid een negatieve trend was omgebogen. Maar helaas. In de Strook van Gaza slaagde HAMAS erin om in een kort militair offensief FATAH organisatorisch te ontmantelen, terwijl op de Westelijke Jordaanoever FATAH gewapenderhand de armslag van HAMAS zwaar heeft weten in te perken, zodanig dat zij daar inmiddels de touwtjes in handen heeft gekregen. Ruim 100 Palestijnen hebben de gevechten met de dood moeten bekopen.
Blaam treft eerst en vooral FATAH. Want deze partij heeft van meet af aan geweigerd zich bij de verkiezingsnederlaag in januari 2006 neer te leggen. Nadien heeft FATAH alles gedaan om door middel van obstructie de nieuw aangetreden HAMAS-regering het regeren onmogelijk te maken. Zo weigerde FATAH-kader binnen de diverse ministeries eenvoudigweg samenwerking met hun nieuwe bazen, de HAMAS-ministers. Alsof het overheidsapparaat eigendom van een partij is!
De obstructie door FATAH viel samen met de economische boycot van de (wettig gekozen) HAMAS-regering door Israel, de Verenigde Staten en de Europese Unie. Financiële steun vanuit het Westen is nadien weliswaar voortgezet, maar uitsluitend via FATAH-leider en PNA-president Mahmoud Abbas (Abu Mazen). Deze steun was vooral bedoeld om hongersnood en het uitbreken van besmettelijke ziekten te voorkomen. Want dat zou ernstig afbreuk doen aan de vermeende legitimiteit van de economische boycot. Omgekeerd is economische steun aan de HAMAS-regering vanuit de Arabisch-islamitische wereld door de tegenstanders van HAMAS zo goed als onmogelijk gemaakt. Als klap op de vuurpijl leverden de Verenigde Staten via Egypte en Jordanië training en wapens aan troepen, die onder controle van de PNA-president staan.
Op grond van dit alles zal binnen HAMAS het besef doorgedrongen zijn, dat met het verstrijken van de maanden de ontwikkelingen voor de organisatie een ongunstige wending begonnen te nemen. Vandaar het offensief tegen FATAH - en wel in de Strook van Gaza, waar de organisatie het best georganiseerd is.
FATAH zowel als HAMAS moeten de gevolgen van hun handelen onder ogen zien: Een verdere versplintering het grondgebied van Palestina en grotere verdeeldheid binnen het Palestijnse volk. Dat daarvan door Israel en de Verenigde Staten misbruik gemaakt zal worden, is inmiddels al duidelijk geworden. In een poging de positie van HAMAS politiek te ondergraven, zal de economische druk op de Strook van Gaza onverminderd gehandhaafd blijven. Omgekeerd zal FATAH en de PNA - zij het onder de verhoudingen van een bezetting - economisch meer ruimte geboden worden. Te denken dat daarvan ook op het politieke vlak sprake zal zijn, is evenwel een illusie - alle Israelische en Amerikaanse retoriek over nieuwe kansen voor 'het vredesproces' ten spijt.
Want spoedig zal blijken dat Israel voor Abbas en de zijnen weinig in de aanbieding heeft - veel te weinig voor een Palestijnse leider om politiek mee weg te kunnen komen. Vanaf dat moment zal voor Israel de rol van Abbas - thans gepresenteerd als het gematigde, democratische (?) alternatief voor de radicale, islamistische HAMAS - uitgespeeld zijn en staat hem dezelfde verguizing als wijlen Yasser Arafat te wachten.
In de tussentijd bouwt de joodse kolonist gewoon door ...