Ongemerkt is de Nederlandse taal verrijkt met heel wat Arabische woorden. Een oude uitdrukking is piekeren, afkomstig van het Arabische woord fikir (gedachte) dat via het Maleise pikir naar het koloniale Nederland moet zijn overgewaaid.
Saddam Hoessein bracht ons de term “de moeder aller oorlogen” oftewel de ergste of grootste van alle oorlogen. Deze uitdrukking komt regelrecht uit het Arabisch, waar de term “moeders van..” een overtreffende trap van iets kan aanduiden, misschien vergelijkbaar met de Nederlandse uitdrukking “het Mekka van …”, een uitdrukking die vreemd genoeg met Arabisch niets van doen heeft.
Sinds 1987 kennen we ook het woord Intifada. Intifada betekent verzet. Zoals verzet tegen de Israelische bezetting. Het woord kan verschillende schakeringen in zich dragen, bijv. een staking, een wilde staking. Of burgerlijke ongehoorzaamheid. Of een opstand met een meer gewelddadig karakter met stenen en katapulten. We hebben het allemaal op televisie gezien. Ook ons Nederlandse woord verzet heeft dit brede scala van betekenissen. Van vreedzaam naar gewelddadig. Opstand en verzet tegen onderdrukking is een begrip dat we in Nederland met waardering beoordelen op en rondom "onze" 4 en 5 mei. Vele Nederlanders hebben vanwege hun bijdrage in Het Verzet onderscheidingen gekregen. Verzet is Goed. In Het Verzet hebben verzetslieden ook uiteenlopende vormen van opstand tegen de bezetting gebruikt, zoals stakingen, vervalsen van bonnenboekjes, leeghalen van de Nederlandse Bank, aanslagen op treinen, gebouwen, en zelfs personen. Het is een eer om in Het Verzet te hebben gezeten en ook degenen die in Het Verzet gesneuveld zijn worden jaarlijks geëerd.
Met het woord Intifada ligt dat moeilijker. Zodra het over verzet van andere onderdrukkingen gaat dan gaat Nederland wat moeizamer met dat begrip om. Denk maar aan onze eigen koloniale geschiedenis in Indonesië maar ook aan de - nu wel, maar vroeger niet - breed bejubelde Mandela.
Je mag in Nederland niet oproepen tot Intifada, want dat wordt gezien als een aanmoediging om Israelische burgers te doden. Die uitleg is natuurlijk onterecht. Een opstand tegen een bezetting is legitiem, en verzet ertegen ook, mits bepaalde regels in acht worden genomen. Verzet tegen onderdrukking is een - volkenrechtelijk erkend - recht en dat verzet verdient alle steun! De onderdrukking steunen, dat is misdadig.
De vele demonstraties en wakes van de afgelopen 10 dagen zijn ook een vorm van Intifada, Nederlanders komen in opstand tegen de Israelische bezetting, en tegen de partijdigheid die de Nederlandse regering voor Israel aan de dag legt. Harry van Bommel mag dus rustig “Intifada!” scanderen. Het is jammer dat Agnes Kant Harry van Bommel hiervoor heeft berispt. Ze geeft er blijk van dat ze niet overtuigd is van het recht van de Palestijnen zich te verzetten met alle legale middelen die hun ter beschikking staan. Als dat zo is vrees ik dat Agnes Kant dubbele maatstaven hanteert: wat goed is voor de een is dit niet voor de ander. Ik wil haar zeggen: De vrijheid is, evenals de mensenrechten, ondeelbaar.
Tegenwoordig zie je vaak op TV mannen in Gaza stervend op de grond liggen, met de wijsvinger omhoog. Waar willen ze dan toch op wijzen? Nee, ze wijzen nergens op. Die éne wijsvinger onderstreept een gebed waarin de gelovige Moslim voor de laatste maal getuigt dat er maar één God is en dat is Allah, in de hoop dat deze hem zijn zonden zal vergeven. Deze getuigenis heet in het Arabisch shahada. En degene die sterft in de strijd is een shahied oftewel iemand die deze getuigenis uitspreekt. In normaal Nederlands noemen wij zo iemand een gesneuvelde. Maar Nederlanders duiden Moslims die sneuvelen doorgaans aan met het exotisch aandoende woord “martelaar” , een woord dat in onze taal eigenlijk slaat op iemand die voor zijn overtuiging sterft.
Verder is er het woord “Jihad”, dat vaak vertaald wordt als “Heilige Oorlog”. Veel mensen zien dit woord als een tegenhanger van ons woord “kruistocht”, een strijd tegen de ongelovigen die te vuur en te zwaard dient te worden gestreden. Die dimensie zit er inderdaad wel in, maar evenals het woord “Intifada” kent het woord vele schakeringen. Het betekent krachtsinspanning en strijd. De profeet Mohammed zou ooit gezegd hebben: “de grootste jihad is de jihad tegen jezelf, waarmee hij wilde aangeven hoe moeilijk het is om je eigen karakterfouten te bestrijden.
In de strijd om Palestina zullen Hamas aanhangers om begrijpelijke redenen eerder het woord jihad hanteren dan intifada. Het woord Hamas betekent overigens enthousiast, ijverig, vurig, en tenslotte fanatiek. En Fatah betekent overwinning. Leve de vrijheid!

Sonja Zimmermann

NPK lid