“Ga niet naar de VN antiracisme conferentie (Durban II) komend voorjaar in Genève”, aldus de boycotoproep van de Israëlische ambassadeur (Volkskrant 18 december) richting de “vrije wereld” en naar “iedereen die gelooft in gelijkheid en vrijheid”. Tijdens die conferentie zouden deelnemers namelijk, in plaats van te discussiëren over de “mondiale problematiek”, één land, Israël, aan de schandpaal willen nagelen wegens mensenrechtenschendingen en racisme, net als tijdens Durban 1.
   

Alleen al in Nederland ondersteunen 20 maatschappelijke organisaties het Palestijnse “Position paper voor de Durban Review Conferentie” van komend voorjaar. Waarover gaat “Durban”, en wat stelt het Position paper van de Palestijnse NGOs? In de slotverklaring van Durban I worden de beginselen uiteengezet waarmee racisme, xenofobie en intolerantie zullen worden bestreden. Tot de slachtoffers rekent de Verklaring een aantal kwetsbare groepen waaronder mensen van Afrikaanse en Aziatische herkomst, inheemse volkeren, migranten, vluchtelingen, geloofsgemeenschappen, vrouwen, kinderen en het Palestijnse volk. De Verklaring noemt kolonialisme als één van de oorzaken van racisme en spreekt bezorgdheid uit over geïnstitutionaliseerde discriminatie die leidt tot uitsluiting van inheemse volkeren. De Verklaring biedt echter geen analyse van de oorzaken van discriminatie tegen Palestijnen, en ook geen aanbevelingen ter verbetering anders dan reeds bestaande VN resoluties over Palestijnse rechten, en het zogenaamde vredesproces.   

   
Wat dit betekent weten we: De grootste vluchtelingenpopulatie ter wereld is Palestijns, veroorzaakt door etnische zuivering (Nakba); zij hebben het internationaal gesanctioneerde recht op terugkeer maar geen enkel uitzicht op de verwezenlijking hiervan. De in 1967 bezette gebieden worden in een ijzeren greep gehouden door het Israëlische militaire apparaat dat wegkijkt bij pogroms tegen Palestijnen; en dan is er de collectieve bestraffing door belegering en uithongering van de bevolking in de Gazastrook, door mensenrechtenrapporteur Richard Falk betiteld als “a prelude to genocide”; de roof van Palestijns grondgebied door Muur en nederzettingen; de voortdurende vernieling van Palestijnse huizen en landbouwgrond; de wegen naar de nederzettingen die Palestijnen niet mogen gebruiken. In Israël zelf is daar nog de discriminatie van in 1948 binnen Israël verdreven Palestijnen die niet naar hun eigen dorp terug mogen keren; de uitroeiing van de bedoeïenencultuur en –leefwijze in de Negev woestijn (vorige week nog werd een bedoeïenennederzetting bij het dorp Rahat met de grond gelijk gemaakt); de verwoesting van historische Palestijnse huizen in Jaffa waardoor 3000 Palestijnen op straat kwamen te staan. De verjoodsing van Jeruzalem door uitdrijving van de Palestijnen, de ontoegankelijkheid van de Palestijnse hoofdstad voor de Palestijnen zelf, behalve voor hen die er nog wonen; het feit dat toegang tot land en bouwvergunningen vrijwel geheel voorbehouden is aan joden. En tenslotte of misschien bovenal is er de racistische Zionistische ideologie ontstaan in het kolonialistische Europa van het eind van de 19e eeuw dat gericht was op de stichting van een exclusief joodse staat in Palestina met een beroep op Bijbelse begrippen als het uitverkoren volk dat na 2000 jaar ballingschap naar Palestina mocht terugkeren, met als valse Zionistische leuze “een land zonder volk voor een volk zonder land”. Israel kent de zogenaamde “Joodse nationaliteit” en het “Israëlisch staatsburgerschap”. Maar wie geen jood is kan alleen een tweederangs staatsburger zijn. Er is geen grondwet! Dit werd onlangs nog duidelijk toen premier Livni zich uitsprak voor “verhuizing” van de 1,5 miljoen Israëlische Palestijnen mocht het zover komen dat er een Palestijnse staat komt naast een Israëlische. Dit zou “het joodse en democratische karakter van Israël het best bewaren”, zei ze. De autochtone Palestijnen worden gezien als een te “verwijderen” demografisch probleem.
   

Het goed leesbare en onderbouwde Position paper van de Palestijnse NGOs eindigt met een lijst aanbevelingen, waaronder een VN mechanisme voor het in kaart brengen van Israël’s koloniale regime van apartheid en bezetting, en de gevolgen ervan voor de Palestijnen. Het paper stelt voor dat het VN Comité voor de Onvervreemdbare Rechten van de Palestijnen het mandaat en de middelen krijgt om dit te doen, min of meer overeenkomstig het mandaat van de voormalige speciale VN Commissie tegen de Apartheid van Zuid Afrika. Het paper roept maatschappelijke organisaties overal ter wereld op om de apartheid aan de kaak te stellen, en een boycotcampagne in het leven te roepen totdat Israël het internationaal recht zal respecteren.
  

De Israëlische ambassadeur vreest dat in plaats dat gesproken zal worden over de “wereldproblematiek” slechts Israël tijdens de VN Conferentie in de beklaagdenbank zal komen te staan. Zeker moeten andere koloniale situaties concreet aan de orde worden gesteld, maar ook hierover zwijgt de ambassadeur. Hij probeert slechts de Palestijnse NGOs monddood te maken door het spreken over de toestand in hun land verdacht wil maken.
  

Waarom trouwens zou Israel niet in een bijzondere positie mogen worden geplaatst? Is er enig ander voorbeeld te noemen waarin het land van de één (in dit geval de Palestijnen) werd weggegeven aan een ander (de Joden)? De heer Kney-Tal zou moeten in gaan op de terechte verwijten in de Durban Review aan het adres van Israel, in plaats van lukraak etiketten plakken als antisemitisme.
“Laat de vrije wereld niet naar de conferentie gaan!”, roept de Israëlische ambassadeur. Luisteren naar anderen zou de conferentiegangers maar tot inzicht kunnen brengen. “Ga niet naar de Bezette gebieden”: onder dat motto werd ook VN Mensenrechtenrapporteur Richard Falk vorige week uit Israël geweerd toen hij voor een officiële missie aankwam in Tel Aviv. Na een nacht detentie werd hij uitgezet naar Genève. Hoor niet! Zie niet! Weet niet! “Ga niet naar Gaza”: pas toen het Europees Parlement op 3 december besloot de stemming over de opwaardering van Israël’s relatie met de EU uit te stellen wegens de erbarmelijke situatie in Gaza, besloot Israël journalisten en EU parlementariërs tot Gaza toe te laten. Voedsel mag er echter niet in. Minister Verhagen wil zich graag aansluiten bij het advies niet naar de conferentie te gaan. Maar staat er niet in onze Grondwet dat Nederland het Internationaal Recht bevordert? Wanneer zal onze regering dan eindelijk ophouden met praten en consequenties verbinden aan de vele VN resoluties over Israël en de Palestijnen?
  

Sonja Zimmermann
Nederlands Palestina Komitee

Download het artikel van ambassadeur Kney-Tal

Bekijk ook de kerst cartoon van Collignon uit de Volkskrant