“Soms moet er iets gebeuren voordat er iets gebeurt.”
Johan Cruijff

Vanmorgen zouden twee jongemannen van 21 een Israëlische soldaat hebben aangevallen met een mes. Ramzi Aziz al-Qasrawi werd direct doodgeschoten en Abed al-Fattah Yusri al-Sharif werd zwaar gewond. Palestijnse medische hulp werd niet toegelaten en de soldaten bekommerden zich uitsluitend om de soldaat. Zoals op de video is te zien heeft de man hooguit een schrammetje. Hij werd echter volgens het slachtofferritueel weggevoerd alsof hij naar de intensive care moest. Niemand bekommerde zich om de gewonde Palestijn op straat.

Ondertussen ligt al-Sharif roerloos op de grond. Net voordat het busje linksonder in beeld optrekt, zie je een van de soldaten zijn geweer ontgrendelen. Hij doet een paar stappen naar voren, duwt nog even een collega opzij en schiet dan de op straat liggende jongeman door zijn hoofd (vanaf 1 minuut 40). Nadat het busje uit beeld is ligt al-Sharif plotseling met zijn hoofd in een plas bloed.

Executies van Palestijnen zijn geen uitzondering, maar slechts zelden lukt het zulke duidelijke beelden te tonen. In die zeldzame gevallen, wanneer Israël er echt niet meer onderuit kan, wordt dan gedaan of het niet past binnen de gedragscode van het leger. De soldaat zou op non-actief zijn gesteld en er zou een onderzoek komen. Of dat gaat gebeuren is maar de vraag. Als er al een onderzoek komt dan zal het gaan over het voorkomen van bewijsmateriaal, niet over de daad zelf.

In dit geval werd de video gemaakt door een lid van B’Tselem, een organisatie die net als veel andere niet-gouvernementele organisaties (NOG’s) in Israël onder vuur ligt. Vorig jaar publiceerde de rechts-extremistische organisatie Im Tirtzu nog een video waarin diverse mensenrechtenorganisaties als B’Tselem, het Public Committee Against Torture in Israel; Breaking the Silence en het Center for the Defense of the Individualwerden uitgemaakt voor “buitenlandse agenten” die steun aan terroristen verlenen. De ultra-nationalistische minister van Justitie Ayelet Shaked kwam in het voetspoor van Im Tirtzu met het voorstel om alle leden van NGO’s een herkenningsteken te laten dragen. Dit was zelfs voor het parlement te gortig. Niet het principe, maar het feit dat vergelijkingen met de joodse geschiedenis het imago van de joodse staat geen goed zouden doen. Wat wel bleef staan was de “transparantie”. Wanneer NGO’s die meer dan de helft van hun geld uit het buitenland krijgen overal moeten aangeven waar dat geld vandaan komt zal dat sommige donoren kunnen afschrikken.

Het is maar om aan te geven dat zelfs het registreren van de gebeurtenissen in Palestina een gevaarlijke zaak is. Palestijnen zijn al met de dood bedreigd, zijn camera’s, telefoons en laptops kwijtgeraakt omdat ze iets hadden vastgelegd dat de regering of het leger niet in de openbaarheid wilde hebben.

Onverschilligheid

Het vreemdste, bijna surrealistische aan de executie is de totale onverschilligheid van iedereen. Het lijkt bijna een filmset. Niemand lijkt zich iets aan te trekken van het feit dat voor hun ogen een koelbloedige moord is gepleegd. En dat is de griezelige kant van Israël zoals die de afgelopen jaren nog meer dan daarvoor naar buiten is gekomen. De ontmenselijking van de eigen bevolking is dermate geslaagd dat ze geen enkel gevoel meer kunnen opbrengen voor het lijden van een ander. We zien het bij ministers als Shaked, bij soldaten, kolonisten en sommige rabbijnen. Het onvermogen om zich in te leven in de situatie van de Palestijnse bevolking betekent dat ze zich zelfs van een nog grotere ramp dan de bloedbaden in de Gazastrook niets aan zullen trekken. De gewetenloze demagogen in de regering zullen daar dankbaar gebruik van maken.

Frans Timmermans maakte zijn dubieuze politiek meer dan goed met indrukwekkende speeches, het handelsmerk van de moderne politicus. Wat hij vorig jaar tijdens de Buchenwaldherdenking zei geeft goed aan hoe bang we moeten zijn voor de ontwikkelingen in de joodse staat. Deze laatste executie was slechts het zoveelste symptoom van een ernstige kwaal.

Onverschilligheid die ertoe leidt dat je de ander niet ziet, de ander te weinig ziet, de ander niet wil zien in haar of zijn eigenheid of eigen kijk op het leven, is ook de basis waarop totalitaire regimes kunnen groeien.

Laten we hopen dat er iets gebeurt waardoor er iets gebeurt. Nooit zal een regime dat machtig genoeg is om zichzelf in stand te houden uit zichzelf de morele onhoudbaarheid van z’n beleid erkennen en veranderen. Er moet iets gebeuren. Ofwel onder internationale druk, ofwel onder interne druk. De vanzelfsprekendheid waarmee een heel volk hier langzaam in een onleefbare situatie wordt gedreven is zo beangstigend dat je er het liefst niet over nadenkt. En ook dat weten de psychologen van het zionistische project.

Engelbert Luitsz   blog Alexandrina 24 maart 2016

Palestine News Network: Two Palestinians shot dead by the IOF, Thursday morning

Middle East Eye: Video ‘shows assassination of Palestinian man’: Israeli human rights group