Een oude man in Hebron probeert soldaten ervan te weerhouden op kinderen te schieten. Maar hij wordt zelf onder schot genomen.

De onverschilligheid waarmee het Israëlische leger en de politie Palestijnse slachtoffers benaderen wordt goed geïllustreerd door een oudere Palestijnse man in Hebron die probeert soldaten duidelijk te maken dat ze niet op kinderen moeten schieten. Hij wordt direct bedreigd en agressief benaderd en op een gegeven moment zakt hij in elkaar. Op het moment van schrijven is nog niet duidelijk wat er precies is gebeurd. Misschien is hij flauwgevallen en misschien was het een sluipschutter. Maar de reactie van de soldaten is overduidelijk. Ze lijken zich vrolijk te maken over de man die daar ligt en steken geen poot uit om hem te helpen.

Gisteren werden twee kinderen in de Gazastrook door scherpschutters gedood. Hoewel zij deel uitmaakten van een groep Palestijnse jongeren aan de Gazaanse kant van de grens, werden ze vanuit de betonnen wachttorens beschoten. Het prijsschieten kostte het leven aan de 12-jarige Marwan Barbakh en aan de 15-jarige Khalil Othman. Een jongen van 13 raakte zwaar gewond.

Vanmorgen kwam een zwangere vrouw van dertig samen met haar dochtertje van drie om het leven bij een Israëlisch bombardement. Haar man en zoontje raakten gewond. Noor Hassan en haar dochtertje werden in hun slaap verrast toen hun huis instortte.

Vader Hassan koestert het lichaam van zijn dode dochtertje.

De meute krijgt vrij spel

In twee recente gevallen, bij de moord op Fadi Alloun op straat en bij het neerschieten van Asra Zidan bij een busstation, is duidelijk te horen hoe mensen uit het publiek oproepen tot moord. Het zijn scenes die doen denken aan lynchpartijen uit het verleden, maar hier worden de handhavers van de openbare orde gesommeerd de bloeddorstige wil van het volk uit te voeren.

We hebben het hier dus nog niet over zwaar bewapende georganiseerde kolonisten (daarover straks meer). Dit zijn vaak toevallige voorbijgangers die alles wat in hun ogen niet thuis hoort in de joodse staat vernietigd willen zien. Daarnaast heb je dan nog groepen als Lehava en La Familia (behorende tot de voetbalclub Beitar Jerusalem). Allebei extreem rechts en extreem gewelddadig. Onlangs hielden zij met zo’n 1000 personen een mars door Jeruzalem, op zoek naar “Arabieren” om in elkaar te slaan of erger. Ook voor de politie zijn ze niet bang, want ze weten wel dat zij nooit dezelfde behandeling zullen krijgen. Zelfs de meest vreedzame Palestijnse betogers worden keihard aangepakt, terwijl dit racistische tuig meestal met rust gelaten wordt.

Twee dappere Israëlische getuigen van die mars schreven er een stukje over op een Hebreeuwse website, maar voor deze keer in het Engels, in de hoop dat het misschien wat westerse politici wakker kan schudden. Er was duidelijk sprake van “jacht maken op mensen” en over het doel van hun mars bestond geen twijfel:

We marcheren van Sacher Park tot aan de Klaagmuur en lopen iedereen onder de voet die ons probeert tegen te houden of iets wil aandoen.

Men gaat alle winkels en eetgelegenheden af om te kijken of de joodse eigenaren soms “Arabieren” in dienst hebben. Ook joden zelf zijn niet in staat een andere jood zomaar te herkennen, dus men vraagt alle mensen met een donkere huidskleur hoe laat het is. Aan het accent kunnen ze dan horen of ze met een Arabische jood of een Palestijn te maken hebben. Dit heet wel een sjibbolet (een Hebreeuws woord met een Bijbelse oorsprong). Naar verluidt werd in Nederland ooit het woord Scheveningen gebruikt om Duitse infiltranten te ontmaskeren, aangezien Duitsers dat woord niet goed kunnen uitspreken. Maar hier is het dus net andersom. Als nazi’s die op zoek gaan naar mensen die Hoogduits spreken.

Het zal niemand verbazen dat deze gasten ondanks hun grote mond niet op de foto willen. Racisten zijn vaak laf en voelen zich alleen sterk in een collectief. Een foto is juist een moment van bewustwording van de individualiteit en dat voelt niet lekker. Fotografen werden uitgedaagd, belaagd en geslagen. Dit gespuis zit wat dat betreft op een lijn met politie, leger en kolonisten. Hoe wreder het optreden tegenover de Palestijnen, hoe meer jacht er wordt gemaakt op mensen die de officiële Israëlische lezing van gebeurtenissen onderuit kunnen halen. (Lees het hele verslag van Haim Har-Zahav en Niv Hachlili)

De leugen regeert

Vanmorgen kwam Al Jazeera enkele keren met het verhaal dat een Palestijnse vrouw gepoogd had een zelfmoordaanslag te plegen, nadat ze met haar auto was aangehouden voor controle. Hun correspondent in Jeruzalem Mike Hanna maakte er direct een onheilspellend verhaal van over een voorbode van extreem geweld van Palestijnse kant. Hanna is een ervaren journalist, dus het blijft vreemd dat zo iemand na al die jaren nog steeds klakkeloos de Israëlische propaganda overneemt. Het was direct al duidelijk dat de auto geen schade had opgelopen, iets wat eigenlijk niet zou kunnen als je de Israëlische versie hoort. Ze zou uit de auto zijn gestapt waarna de explosieven tot ontploffing werden gebracht, waarbij zijzelf zwaar gewond raakte en een politieman licht gewond. Voordat het explosief afging zou ze nog “Allah Akbar” (God is groot) hebben geroepen.

Maar wat blijkt? Het ging om kortsluiting in het elektrische circuit van de auto. De vrouw was in paniek en werd juist gedwongen in haar auto te blijven, dat is de reden waarom ze gewond raakte. Het was de professionele leugenaar Micky Rosenfeld, woordvoerder van de Israëlische politie, die met zijn perverse fantasieën de persbureaus op het verkeerde been probeerde te zetten. In een nogal onbenullige poging het kletsverhaal kracht bij te zetten werd de auto later  beschadigd, zodat Israëlische websites hun racistische achterban verder konden opstoken. (Zie bij Ma’an News en Abu Pessoptimist)

De Amerikaan Denny Cormier, die in de Gazastrook verblijft, vertelt op zijn Facebookpagina iets soortgelijks over wat er in de Gazastrook gebeurt. Israëlische kranten deden het voorkomen of honderden Palestijnen Israël bestormden. Dat was uiteraard om het buitensporige geweld van de soldaten te rechtvaardigen. Maar volgens Cormier was daar helemaal geen sprake van. Palestijnen hielden zich op in de zogenoemde bufferzone, een brede strook vruchtbaar land in de Gazastrook die door Israël tot verboden gebied is bestempeld. Ze waren ver verwijderd van de soldaten en konden met hun stenen niets anders doen dan hun frustratie uiten. De foto’s die daarbij werden gepubliceerd waren uit 2011.

Het wordt nog erger

Alleen al deze maand zijn er honderden Palestijnen opgepakt, meer dan 20 Palestijnen gedood en meer dan 1000 gewond geraakt door Israëlisch geweld. In sommige gevallen ging het om jongeren die op straat werden geëxecuteerd, zonder dat ze ook maar enig gevaar vormden voor wie dan ook.

De 19-jarige Thaer Abu Ghazaleh werd op straat geëxecuteerd nadat hij enkele mensen met een schroevendraaier licht zou hebben verwond. Hij werd niet doodgeschoten toen hij iemand aanviel, dus geen sprake van noodweer. Hij werd ingehaald toen hij wegrende en aan de kogelafdrukken op straat is te zien dat hij al op de grond lag toen hij door zijn hoofd werd geschoten. De tijd heelt niet alle wonden.

Onze media zijn uiteraard niet beter dan Al Jazeera, bijna altijd zelfs veel erger. Zo wordt er maar steeds geschreven dat premier Netanyahu de gemoederen tot bedaren tracht te brengen. De werkelijkheid staat echter opnieuw haaks op het nieuws. Netanyahu is de aanjager van de steeds extremere houding ten opzichte van de Palestijnen. Een massale opstand van Palestijnen zal hem een excuus geven om opnieuw de Gazastrook aan te pakken (de genadeklap?) en de annexatie van Oost-Jeruzalem en de Westelijke Jordaanoever in versneld tempo door te zetten.

Waarschuwing van een ervaringsdeskundige

Eran Efrati is een Israëlische ex-soldaat die vredesactivist is geworden. Hij werkte onder andere als onderzoeker bij Breaking the Silence en is verbonden aan het Russell Tribunal on Palestine. Efrati is gespecialiseerd in hoe het Israëlische leger te werk gaat. Vandaag beschreef hij  hoe hij de afgelopen dagen steeds meer berichten kreeg van soldaten in het Israëlische leger over hoe hun instructies zijn veranderd. De vrijheid om op elke Palestijn te schieten die “er verdacht uitziet” bestond al in de Gazastrook en in delen van de Westelijke Jordaanoever, maar deze licence to kill wordt nu uitgebreid naar heel Israël en bezet Palestina.

Arresteren, aanhouden, praten, het hoeft allemaal niet meer. Gewoon schieten. Wat hij te horen kreeg was dat het toenemende geweld van kolonisten, die vaak zwaarder bewapend zijn dan de Israëlische soldaten zelf, geen goede reclame voor Israël zou zijn. Het zou dus beter zijn indien het leger de kolonisten voor zou zijn en zelf in actie zou komen voordat de kolonisten de kans krijgen.

Efrati vreest een bloedbad, want het publiek zal zoals we zagen geen genoegen nemen met een paar doden. Het leger zal massaal moeten moorden om zowel de kolonisten als het publiek rustig te houden. Een krankzinnige situatie die schreeuwt om internationale interventie. Maar wie durft zijn mond open te doen?

Engelbert Luitsz - www.Alexandrina.nl , 11 oktober 2015