Foto van Nasrdin Dchar tijdens zijn toespraak bij het protest in

Rotterdam, 27 juli.

Op zondag 27 juli protesteerden meer dan 10.000 mensen tegen de aanvallen op de Gazastrook en voor de naleving van internationaal recht, tegen de illegale Israelische bezetting van de Palestijnse gebieden en voor vrijheid en gelijkheid. Zie hier een indrukwekkende video van het protest. Tijdens de demonstratie gaf ik de volgende toespraak:

Goedenmiddag allemaal. Salam wa aleikum.

Ik sta hier vandaag als ooggetuige. Vier jaar lang was Palestina mijn thuis. Daar werkte ik tot vorig jaar bij Palestijnse mensenrechtenorganizaties; 2 jaar in Nablus – in de Westelijke Jordaanoever – en 2 jaar in de Gazastrook.

In Gaza werd mij vaak gevraagd: “wat vinden ze in Nederland van wat hier gebeurt?”. Ik moest dan bekennen dat Nederlanders weinig afweten van de situatie en sowiezo niet zo van het demonstreren zijn.

De volgende keer dat ik in Gaza ben, vertel ik ze trots over ons, hier vandaag bijeen, en hiervoor in Den Haag en Amsterdam.

Wat ik in die jaren heb gezien, kan ik nog steeds moeilijk onder woorden brengen. Hoe leg je uit wat een openluchtgevangenis is? Hoe omschrijf je nederzettingen, 21^e eeuwse kolonieen? Hoe beschrijf je de blik in de ogen van een moeder die net haar enige kind verloren heeft? Hoe leg je het gevoel uit dat je hebt in je lichaam, wanneer om je huis zware bommen vallen? Het zien sterven van een kind; hoe druk je dat uit in woorden?

Ik zou willen dat niet IK hier vandaag stond te praten, als ooggetuige, maar mijn vrienden en oud-collega’s uit Gaza en Nablus. Het is hun dagelijkse realiteit. Maar de bezetting maakt hun komst hier onmogelijk.

“We leven nog,” is een reactie die ik vaak krijg als ik vrienden in Gaza opbel deze dagen. Vele vrienden zijn familieleden kwijt. Hun huizen zijn vernield. En het einde is nog niet in zicht. Mijn vrienden en kennissen in Gaza zijn gesloopt. Op. En niemand weet hoe het gaat eindigen. Wat komt er na de wapenstilstand?

Meneer Rutte, meneer Timmermans, en collega’s, deze dodelijke Israëlische aanvallen en de raketten vanuit Gaza zijn enkel symptomen. En zolang wij alleen maar praten over een wapenstilstand, hebben wij het over symptoombestrijding. De oorzaak van dit alles ligt in de bezetting, een etterende wond, die iedere keer weer opspeelt, met meer of minder doden tot gevolg. Timmermans, wees een geneesheer, geen kwakzalver; pak de oorzaak aan; de bezetting, de kolonisatie, de afsluiting van de Gazastrook. Waar bent u zo bang voor? Dat internationaal recht nageleefd wordt?

Kan iemand hier zich een militaire bezetting herinneren waar geen gewelddadig verzet tegen werd gepleegd? Hoe kan verzet van de Palestijnen – in welke vorm dan ook – aangewezen worden als de oorzaak van de bezetting en onderdrukking? Zolang de bezetting bestaat, zal er geweld zijn. STOP DE BEZETTING!

Wanneer ik in Nederland over Palestina praat, reageert men vaak met machteloosheid: ‘daar kunnen wij toch niets aan veranderen’. Tegen die mensen, en aan jullie allemaal hier vandaag, zeg ik; wij hebben wel degelijk invloed!

Om te beginnen zijn wij consumenten.

• Vele bedrijven zijn actief in de nederzettingen; in het transport, de landbouw, beveiliging, en vele andere sectoren. Voor iedere euro die wij uitgeven aan producten uit Israelische nederzettingen, steunen wij de bezetting en de onderdrukking. Wees bewust en steun de internationale boycot beweging!

Wij zijn belastingbetalers

• Onder internationaal recht heeft de bezetter de plicht om in de behoeften van het bezette volk te voorzien. Israël, dat de Palestijnse economie met haar bezetting en afsluiting heeft doen instorten, betaalt geen enkele prijs. Deze rol wordt door de internationale gemeenschap –incl. de Nederlandse regering –overgenomen. Vele miljoenen worden gepompt in de hulpprojecten in de Gazastrook en Westelijke Jordaanoever, zonder daarbij enige sancties of voorwaarden op te leggen aan Israël. Het kan en mag niet zo zijn, dat wij de bezetting en afsluiting mede in stand houden, zonder enige aansprakelijkheid van Israël. Toch is dat nu het geval.

Wij zijn sociale media.

• Gebruik jouw media om de verhalen uit Palestina meer bekendheid te geven. Er zijn zoveel geweldige Palestijnse bloggers actief. Wees hun luidspreker in Nederland!

Wij consumeren het nieuws.

• Houdt journalisten aansprakelijk voor de kwaliteit van hun berichtgeving. Wanneer een journalist een feitelijk onjuiste verklaring van een Israëlische legerwoordvoerder klakkeloos overneemt, laat dan van je horen. Wanneer gerichte aanvallen tegen Palestijnse burgers worden afgedaan met “de Palestijnen beweren…..”, kom dan in actie. Schrijf. Bel. Twitter. Protesteer. Gebruik de middelen die je hebt. Monique van Hoogstraten, luister jij ook mee?

Tenslotte, zijn wij burgers van een rechtstaat.

• Honderden Nederlanders dienen als vrijwilliger in het Israëlische bezettingsleger. Wij kunnen eisen dat deze mensen en de organisaties die hen werven, aansprakelijk worden gehouden voor hun bijdrage aan de illegale bezetting en mensenrechtenschendingen.

Wij hier, wij zijn de consument! Wij zijn de belastingbetalers! Wij zijn de sociale media! Wij zijn de nieuwsconsumenten! En wij zijn burgers van een rechtstaat! En nu staan wij hier, samen, duizenden stemmen sterk. Men kan niet om onze boodschap heen!

We hebben nu de kans om aan de rechtvaardige kant van de geschiedenis te staan. En die kans komt niet meer terug. Wat gaan wij onze kinderen en kleinkinderen vertellen als we terugkijken op onze geschiedenis, op hoe de Palestijnen vanaf de jaren ‘40 onder onze ogen zijn weggevaagd, zonder enige bescherming?

Laat je niet machteloos voelen of maken. Wij staan hier. En als we straks naar huis gaan, blijf deze kracht dan versterken en verspreiden. Houdt jullie sterk. Houdt je hoofd geheven. En geef de Palestijnen niet op. Zij zijn er nog. En zolang zij nog staande blijven en zeggen “we leven nog”, moeten wij naast ze staan.

Dankjullie wel.

Bron: http://asecondglance.wordpress.com/2014/08/04/en-zolang-zij-nog-staande-blijven-en-zeggen-we-leven-nog-moeten-wij-naast-ze-staan/