Bron: website Palestine Studies Group

Ankie Spitzer (de Nederlandse journalist Ankie Rechess, weduwe ten gevolge van de operatie om een eind te maken aan de kaping) was boegbeeld van een grootschalige lobby en internetpetitie die 97.000 ondertekenaars heeft. Het initiatief wordt gesteund door de Israelische regering.

De schrijver betoogt dat het houden van een minuut stilte een politieke daad zou betekenen. Een minuut stilte waar 3.5 miljard kijkers getuige van zijn zou een wandaad uit het verleden zeer uitvergroten, zonder het daarnaast te voorzien van het hedendaagse kader van niet-gewelddadig Palestijns verzet. Gezien de voortgaande bezetting van Palestijns grondgebied en het beleg van Gaza zou een dergelijke daad op zijn best de verdeeldheid tussen Israel en de Palestijnen verder kunnen verdiepen en woede over partijdigheid kunnen oproepen.

 In de oproep dat het IOC de moed zou moeten hebben de mening van een klein aantal van zijn leden te trotseren gaat de minieme beschuldiging uit dat die minderheid (Arabieren?) foute motieven zou hebben, bijv. antisemitisme.  "De slachtoffers hadden de verkeerde religie en kwamen uit het verkeerde land" zou Ankie Spitzer alias Rechess hebben gezegd.

Een meer inclusieve manier om de doden van München te herdenken zou zijn om de Palestijnse slachtoffers  van de bezetting  te herdenken wier inkomstenbronnen door 'de Muur' zijn vernield en wier kinderen gevangen zitten in Gaza. Maar daarvoor is één minuut stilte niet genoeg. Meer dan stilte hebben we een daarvoor een waarachtige en inclusieve dialoog nodig.

----------------

HIJACKING THE OLYMPICS

Four decades have passed since Palestinian terrorists broke into the Olympic village in Munich at the start of a hijacking operation that went horribly wrong. This year, a campaign to hold a minute’s silence in memory of the Israeli athletes who lost their lives has been taken up by governments around the world. Yet despite growing support, the International Olympic Committee (IOC) remains unmoved in its refusal to grant the request, on grounds that there is no protocol for such a commemoration. This post briefly examines the campaigners’ central arguments and shows why the IOC is right to stand firm

Amid the furore over inadequate security arrangements for the London Olympics, a movement to focus attention on the Games’ most infamous lapse is quietly gathering momentum.  This is the Zionist Federation’s recently launched 1 Minute for Munich campaign,[i] which aims to spotlight the 1972 terrorist violation of the Games, when eight members of the Black September Organisation infiltrated the loosely guarded Munich Olympic village in the early hours and took 11 Israeli athletes hostage.  The kidnappers’ demands for the release of Palestinian prisoners went unmet, and they shot two of the captives who tried to overpower them; the remaining nine died in a gun battle at Fϋrstenfeldbruck Airport, after German police lured the gang there on a false promise of free passage to Cairo.  Five of the kidnappers were also killed in the botched rescue attempt; three escaped, to be hunted down by Israeli agents in the years that followed.[ii]

Spearheading this year’s campaign to hold a minute’s silence in memory of the Israeli victims — during the opening ceremony on July 27th — is Ankie Spitzer, an Israeli journalist and widow of one of the victims, who for 40 years has lobbied the International Olympic Committee (IOC) on behalf of the bereaved families.[iii]  The IOC has consistently turned her request down.  The difference this time is that the Israeli government has thrown its backing behind the bid and so far, the campaign has gathered official government support around the world…the United States, Australia, Canada and the UK among them.  At the time of writing, a week before the start of the London Games, an internet petition already exceeds 97,000 signatories.  Ankie Spitzer herself has the personal support of Israeli President Shimon Peres in calling on those attending the opening ceremony to stand up when IOC President Jacques Rogge starts to speak.  ‘Even if there are only a few thousand,’ she told the Jewish Chronicle, ‘it will be significant’.[iv]

Lees verder