30 Maart 2012 – Ramallah, Palestina - Mira ten Hagen
 
Gaza, Ramallah, Bethlehem, Jordanie, Syrie, Libanon, op vele plekken probeerden demonstranten vandaag in solidariteit met de Palestijnse bevolking  richting Jerusalem te lopen. Wij waren met een groep van zo’n 15 internationale vredes activisten bij de demonstratie in Ramallah, waar duizenden mensen door het checkpoint Kalandia heen wilden komen. Duizenden Palestijnen, vrouwen, mannen, internationalen en Israelische activisten konden Jerusalem ruiken, want het bevindt zich achter dit checkpoint.
 
Terwijl de grote groep zich nog aan het verzamelen was vlogen de eerste traangas granaten al door de lucht, en spoot het stinkende skunkwater over de voorste mensen. We wisten dat het Israelische leger van plan was niemand door te laten en we waren heel vaak gewaarschuwd voor de enorme mate waarin geweld gebruikt zou gaan worden. Nog maar twee maanden geleden verloor een Palestijnse jongen zijn leven op deze plek.
 
”Gewapend” met een halve ui tegen het traangas, een sjaal en een flesje water, liepen we naar voren om onze aanwezigheid te laten zien in de hoop dat het Israelische leger door de aandacht van de internationalen iets minder hard zou gaan op de Palestijnen. Voor we vooraan kwamen kwam de groep al in beweging en werden we meegesleurd met de rennende menigte.

De stalen kogels met een rubberen laagje (“Rubberen kogels”) vliegen
door de lucht. Hoestende mensen, met rode ogen van het traangas,
rennen langs en zoeken een plek om bij te komen. ”Shabab”
jongeren gooien stenen in de richting van de zwaarbewapende soldaten.
 De straat stinkt naar Skunkwater, wat niet alleen over
demonstranten, maar ook over de huizen in de straat is gespoten.
Ambulances rijden af en aan, de gewonden vallen nu al bij bosjes.

Zo gaat het lange tijd door, heen en weer, naar voor en weer terug
gedwongen door de ”rubberen” kogels of een lading traangas. De
‘medic’s’ (vrijwillers- eerste-hulpverlening) die echt heel geweldig
werk doen en met gevaar voor zichzelf de gehele dag gewonden
wegzeulen, rennen de benen onder hun lijf vandaan. Bij elke knal
duiken de mensen ineen. Je kijkt bijvoorbeeld of je traangas aan ziet
komen vliegen en of je maatje nog in orde is. Tot er één van de
”rubberen” kogels tegen mijn knie knalt, wat flink pijn doet. Ik
heb geluk: een bult en een blauwe plek, ik kan nog steeds rennen dus
zet ik het heen en weer demonstreren gewoon door!

Na 3 uur vormen we een groep van internationalen. We lopen recht op de linie soldaten af en zien dat zelfs vanaf de daken soldaten aan het
schieten zijn. Een paar keer worden we uit elkaar gedreven door
traangasgranaten en flinke knallen, maar we hergroeperen weer en
lopen verder, helemaal tot aan de soldaten. Ze schreeuwen naar ons
dat we daar weg moeten gaan en wij scanderen leuzen als: ”No
Justice No Peace”, ”Free Free Palestine” en ”We  are
peacefull, what are you?”

BENG!
Een soundbom gaat af, tussen ons in, wat een énorme knal ! Ze
schieten van alles, maar durven ons als internationalen niet te
raken. Ze beginnen ons te duwen, te slaan, en ze grijpen een meisje,
dat zich op de grond laat vallen. We duiken met een paar mensen op
haar om te voorkomen dat ze gearresteerd wordt; één van ons wordt
heel hard op zijn hoofd geslagen met een geweer. Toch lukt het ons om
te zorgen, dat ze haar niet kunnen arresteren, hoewel even later toch
een Zweedse jongen meegenomen wordt. Iemand ziet dat ze hem een trap tegen zijn hoofd geven, terwijl hij gearresteerd op de grond ligt.

Wij zijn in totaal zo’n 5 uur gebleven, maar nog steeds waren er veel
mensen. Eenmaal thuis horen we dat er in Gaza 100.000-den mensen op de been waren en dat Mahmoud Zaqout van 20 jaar is neergeschoten en overleden.

Om een vriend van me uit Nil’lin te quoten:  ”De muur beschermt de
Israeliers niet, de Israeliers beschermen de muur”. Vandaag zijn de
Palestijnen nog niet uit hun openlucht-gevangenis gelopen, maar de
wilskracht was er wel. Tot de volgende keer…

Zie hier een videoverslag