COLLECTIEVE STRAFMAATREGELEN 

Van een collectieve strafmaatregel is sprake wanneer een persoon/personen gestraft worden voor iets waarvoor een derde/derden verantwoordelijk is/zijn.

De bevolking van de Strook van Gaza staat al enkele jaren bloot aan een collectieve strafmaatregel, door Israel genomen, in de vorm van een algehele blokkade van de Strook van Gaza. Let op: wij hebben hier niet te maken met een, door de VN-Veiligheidsraad onder Hoofdstuk VII van het VN-Handvest ingestelde blokkade.

Dat het om een collectieve strafmaatregel gaat, blijkt uit de woorden van Israels minister van Buitenlandse Zaken, Avigdor Lieberman, in een interview met het Israelische dagblad Ha’aretz (Tel Aviv) op 1 juni jl.:

‘Foreign Minister Avigdor Lieberman said Thursday that Israel should not lift its blockade on the Gaza Strip unless HAMAS agreed to goodwill gestures such as allowing representatives of the Red Cross to visit the captive Israeli soldier Gilad Shalit’

Kortom, de detentie door HAMAS van korporaal Shalit vormt voor Israel reden om de 1,5 miljoen inwoners van de Strook van Gaza aan een algehele blokkade te onderwerpen.

Het gaat hier overigens niet om een slip-of-the-tongue van Lieberman. In een rechtszaak die door de Israelische mensenrechtenorganisatie Gisha tegen de Staat Israel inzake de blokkade van de Strook van Gaza was aangespannen, verklaarde de Israelische regering:

‘A country has the right to decide that it chooses not to engage in economic relations or to give economic assistance to the other party to the conflict, or that it wishes to operate using “economic warfare’’’.

Het toepassen van een collectieve strafmaatregel jegens een persoon/personen die onder bezetting leeft/leven - en in die situatie rechten geniet/genieten, die de bezetter moet garanderen - is een schending van de Vierde Conventie van Genève. Artikel 33 van de conventie luidt:

‘No protected person may be punished for an offence he or she has not personally committed. Collective penalties and likewise all measures of intimidation or of terrorism are prohibited.’

Israel maakt zich op grond van schending van de Vierde Conventie van Genève schuldig aan een oorlogsmisdaad.

Overval op hulpkonvooi

De overval op het hulpkonvooi door Israelische commando’s in de nacht van 31 mei op 1 juni jl. vond op volle zee, in internationale wateren plaats - dat wil zeggen buiten de territoriale wateren van bezet Gaza/Israel. Het schip, de Mavi Marmara, waar negen activisten met de Turkse nationaliteit door Israelische commando’s zijn omgebracht, voer onder Turkse vlag. Israel schond daarmee opnieuw het internationaal recht (uitspraak Permanent Court of International Justice in de SS Lotus-zaak uit 1927):

‘… vessels on the high seas are subject to no authority except that of the state whose flag they fly. In virtue of the principle of the freedom of the seas, that is to say, the absence of any territorial sovereignty upon the high seas, no state may exercise any kind of jurisdiction over foreign vessels upon them’.
En voorts:
‘Indeed, a 1988 treaty, to which Israel is a party, criminalises the unlawful and intentional seizure or exercise of control over a ship by force and all connected injuries, deaths and/or detentions.’
De overval door Israelische commando’s op het hulpkonvooi was daarmee een schending van internationale rechtsregels ter zake. Bijgevolg is hier sprake van moord door Israelische commando’s op negen Turkse onderdanen.

Bronnen: http://aliabunimah.posterous.com, 10 juni 2010 (Ali Abunimah: ‘Israel FM Lieberman admits Gaza blockade intended as collective punishment: a war crime’; McClatchy Newspapers (Sacramento) van 9 juni 2010 (Sheera Frenkel: ‘Israeli document: Gaza blockade isn’t about security’); The Guardian (Londen) van 2 juni 2010 (Daniel Machover: ‘Who will bring Israel to book over flotilla attack?’); The Times (Londen) van 3 juni (ingezonden brief Daniel Machover: ‘In law Israel has a case to answer’)

Jochem van Oosten


Verschenen in Soemoed, jaargang 38, nummer 3-4 (mei-augustus 2010)