Na de Israelische gewelddadige aanval op de Vrijheidsvloot naar Gaza en de schokkende berichten over vele doden en gewonden ging een golf van verontwaardiging over de wereld. De Veiligheidsraad en de EU spraken scherpe veroordelingen uit. Israel is nu overgegaan tot vrijlating en uitwijzing van de ruim 650 gevangen genomen vredesactivisten. En Israel wil de hulpgoederen aan boord van de schepen alsnog zelf in Gaza gaan afleveren. Egypte heeft intussen de grens met Gaza opengesteld voor humanitaire en medische doeleinden.

Hoe nu verder?

Er is een groot en schandelijk verlies aan mensenlevens : tien?, zestien?, twintig? Israel heeft de lichamen nog steeds niet overgedragen en houdt de namen van de doden en gewonden geheim. Daar de schepen onder diverse vlaggen voeren en er ruim veertig nationaliteiten aan boord waren moet een brede internationale aanklacht snel kunnen volgen. De verantwoordelijken voor Israëls agressie in internationale wateren moeten worden berecht. De doden moeten nu worden vrijgegeven en de mensen die nog gevangen zitten moeten worden vrijgelaten.

Maar bovenal moeten wij het oorspronkelijke doel met de Free Gaza Movement in het oog houden: Gaza moet vrijelijk kunnen worden bereikt. Israel moet de schepen en vredesactivisten hun reis naar Gaza laten vervolgen en stoppen met de blokkade. Politici in Israel hebben de missie van de Vrijheidsvloot in de zwartst mogelijke bewoordingen afgeschilderd. Vice-premier Ayalon noemde de vloot de “Armada van haat en geweld”. In de pers is de missie vooral beschreven als een humanitaire missie, die hulpgoederen wil afleveren voor de geteisterde bevolking van Gaza. In werkelijkheid is de missie een andere, en de woordvoerder van de Free Gaza Movement Gretta Berlin heeft dit vele malen onderstreept: de missie is een mensenrechtenmissie. Het doel is de blokkade van Gaza te doorbreken, niet één keer, maar blijvend, en de grenzen te openen voor alle normale verkeer. 

Volgens onbevestigde berichten zou het achtergebleven vlaggenschip de “Rachel Corrie” samen met een ander schip alsnog op weg gaan naar Gaza. Gaat de internationale gemeenschap zijn verontwaardiging nu omzetten in bescherming van de “Rachel Corrie”en haar missie? En ervoor zorgen dat de door Israel gekaapte schepen alsnog naar Gaza kunnen varen? De komende dagen zullen we zien of het de internationale gemeenschap en Europa werkelijk menens is, en of zij bereid zijn Israel daadwerkelijk onder druk te zetten om de kleine vloot met de “Rachel Corrie vérder te helpen. De internationale gemeenschap moet nu de “Rachel Corrie” en de andere schepen helpen haar missie te voltooien. Ze kan daarmee eindelijk een concrete stap zetten naar realisering van eigen doelstellingen.

De internationale solidariteitsbeweging zal doorgaan met acties totdat de Palestijnse rechten zijn gerealiseerd. Wat we willen is vrede op basis van gelijkberechtiging van een ieder die in het gebied woont. Rechtvaardigheid, niets meer en niets minder.

Sonja Zimmermann